Ve benden bir-iki yaş ufak ve hep boynu bükük kız kardeşim Selma…
Kız olduğu için itibarda değildir; ve konağın, sadece ezilmeye memur gelini annemden başka kimseden himaye görmemektedir. Selmacık ne büyükbabasından alaka görür, ne cici annesinden, ne de zaten hiçbir kimseyle alakası olmayan babasından, babamdan… O, evi dolduran dokuz çocuk içinde ağabeyi, ben, büyük küçük herkesin ensesinde boza pişirirken, minicik siyah önlüğü ile bir duvara yapışmış mahzun mahzun bakan ve önünden geçenleri rahatsız etmekten adeta çekinen bir gölgeciktir. Altı yaşında ölen Selma, bebekliğinden beri, daima duvarlara yapışmış ve ortalarda şuna buna engel olmaktan ürkmüş, beyazı damar damar görünen elâ gözleriyle hep öleceği günü bekledi.
Selma bende, çocukluğumun en derin ukdelerindendir.
O ve Ben s.15
Selma bende, çocukluğumun en derin ukdelerindendir.
O ve Ben s.15
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder